Ruch kończyn wymaga prawidłowej funkcji mięśni łączących je ze szkieletem. Nie można ćwiczyć mięśni kończyn dolnych bez ćwiczenia mięśni odpowiedzialnych za ich stabilizację. Aby kręgosłup miał zapewnioną stabilność, mięsień poprzeczny brzucha oraz mięśnie wielodzielne muszą prawidłowo funkcjonować we współpracy z mięśniami skośnymi wewnętrznymi brzucha, przeponą i mięśniami dna miednicy. Wspólnie stanowią one grupę mięśni CORE (ang. core – mięśnie odpowiedzialne za głęboką stabilizację ciała).
Zawodnik z zaburzeniem funkcji mięśni CORE do uzyskania kontroli nad stawami będzie wykorzystywał mięśnie skośne zewnętrzne brzucha, proste brzucha, najszersze grzbietu, prostowniki grzbietu oraz mięśnie kulszowo-goleniowe. Rodzi to problemy techniczne przy kontrolowaniu ruchu i w ostateczności może stać się przyczyną urazu.
Kompleksowe wzmacnianie i aktywacja mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie kręgosłupa w pozycji neutralnej jest podstawą profilaktyki, reedukacji wzorców ruchowych oraz poprawy zdolności motorycznych zarówno w przypadku pracy z osobami uprawiającymi sport amatorsko jak i z zawodowymi sportowcami.
Stabilizacja w obrębie tułowia wyraża się również zdolnością do wykonywania ruchów kończynami górnymi i dolnymi, bez kompensacyjnych ruchów miednicy i odcinka lędźwiowego. Zbadamy to przy pomocy Testu oceny stabilizacji tułowia podczas ruchów kończyn w klęku podpartym. Prawidłowa stabilizacja pozwala na skuteczny przepływ energii od stóp, poprzez stawy biodrowe, kręgosłup i stawy ramienne – aż do kończyn górnych. Straty energii następują w wyniku niemożności ustabilizowania poszczególnych części ciała, od których każda dystalna (dalej położona) część ciała mogłaby się „odbić” i wykonać płynny ruch. Problemy ze stabilizacją centralną w trakcie ruchu u sportowca możemy porównać do sposobu poruszania się osób upojonych alkoholem. Brak im w tej sytuacji kontroli i pewności ruchu, przez co koszt energetyczny każdej czynności rośnie a wynik sportowy ulega pogorszeniu.